Doğadayız

Güneşin doğuşunu izlerken sevinç, batışını izlerken hüzün hissettin mi?

Bir çiçeği açarken , bir kelebeği uçarken gördün mü?

Yağmurun altında ıslanan bedenin nasıl bir rahatlama ve huzur hissine kapıldığını yaşadın mı?

Ormanda yürürken gördüklerine hayret ve minnet ile baktın mı?

Bir salyangozun süzülüşünü izledin mi?

Bir yaprak kuruduğunda yeniden doğuşun başladığını biliyor musun?

Bir orman yandığında dünyanın tüm bitkilerinin miselyum sayesinde bundan haberi olduğunu biliyor musun?

İnsan dışında tüm canlıların aynı dili kullandığını fark ettin mi?

Seni yaşatan ve koruyan şeyin yok edecek ile aynı olduğunu düşündün mü?

Çok mu güçlüsün? Çok mu akıllısın? Ama ölümlüsün !

İçinde bulunduğun ve sana dayatılan yaşam tüm bunları görmene engel oluyor. Kendini ve çevreni tanımana engel.

Bir kuşu izle bir kediyi ya da bir köpeği, onların seni nasıl izlediğine bak.

Bir ağacın seni nasıl gördüğünü ve dinlediğini hayal etmeye çalış.

Çiçeklerimle konuşuyorum ve ne güzel açtılar diyen annene kulak ver.

Doğaya dön saygı ve minnetle gözyaşlarını toprağa dök ve seni affetmesini iste.

Kör bir ozanın sözlerine kulak ver ‘ Benim sadık yarim kara topraktır ‘

Bilge bir kızılderelinin sözlerini anlamaya çalış ‘ Toprağa tüküren yüzüne tükürmüş olur ‘

Neye inandığının hangi inanca mensup olduğunun bir önemi yok.

Sen insansın ve ölüp toprağa oradan da bir ağacın köklerine ve bir yaprağa ulaşıp senden sonrakilerin aymazlığını izleyecek ve onlara üzüleceksin.

O yaprak her toprağa düştüğünde sen tekrar tekrar doğacak ve nesiller boyu insanları izleyip onlara üzülecek ve gözyaşı dökeceksin.

Şimdi bir ağaç bul ona sarıl ve yaşananlar için özür dile. Artık onun ne olduğunu biliyorsun.

Seni her şeye rağmen karşılıksız seven, sana bakan besleyen ve koruyan kadim sisteme saygı duy.

Afk